In zijn maandelijkse toespraken heeft het opperhoofd van de ECB Super Mario Draghi het steeds klaargespeeld met retoriek de euro te steunen en de financiële markten te beïnvloeden. De financiële markten kijken nu reikhalzend uit naar de “uitzonderlijke maatregelen” die Mario in het vooruitzicht heeft gesteld de eerste donderdag van juni. Hij zal er zich deze keer niet kunnen uitpraten, maar wat kan hij dan effectief doen? Laat ons de problemen nog even definiëren.
We zitten met door schulden overladen regeringen. Een berg van 8.890 miljard euro om precies te zijn. Dit is 93 procent van alle welvaart die in een heel jaar in de 18 landen van de muntunie gecreëerd wordt. België, Frankrijk en Italië hebben schulden omdat ze er al decennia niet meer in slagen om zonder kunstgrepen een begroting in evenwicht af te leveren. Ierland en Spanje omdat ze via de redding van hun banksector de schuld excessen van hun privésector opgezogen hebben. Dan de economische groei: Na alle euforische verhalen over het herstel in de Eurozone hadden de kille cijfers het effect van een koude douche. De economie in de Eurozone groeide in weerwil van alle mooie verhalen met slechts 0,2%. Dat was de helft van wat menig econoom voorspeld had. In Frankrijk kwam de groei tot stilstand en In Nederland bedroeg de krimp van de economie zelfs 1,4%. Ondanks alle sussende woorden hangt Nederland nu aan de staart van het Europese peloton. En dan is er nog de geringe inflatie die sinds 2013 ver onder de grens van de gewenste 2% ligt. Samengevat: hoge schulden, lage groei, lage inflatie, hoge werkloosheid. Wat gaat Draghi daar aan doen in juni? Analisten zijn het er over eens dat hij waarschijnlijk de korte rente van 0,25% naar 0,15% gaat draaien en dat de ECB een negatieve deposito rente gaat invoeren.
Einstein zij ooit: “Waanzin is altijd hetzelfde blijven doen en toch een ander resultaat verwachten”.
Draghi zelf wil echter inflatie opwekken, zodat de schuldenberg vanzelf weggaat, zodat mensen hun geld gaan uitgeven in plaats van het op te potten en door deze uitgaven groei te creëren. Hij zal waarschijnlijk met de Europese versie komen van Quantative Easing (QE) of geldverruiming. Als we de jubelverhalen uit Amerika mogen geloven, dan is men in de VS met die QE kunstgreep nu stilaan uit de crisis aan het komen. Blijkbaar heeft de ECB de effecten van zich kapot bezuinigen onderschat. Een inflatie explosie zou wel eens een gat kunnen slaan in de schuldenberg. Dacht u anders dat Italië ooit zijn 2.000 miljard schuld (euro’s, geen lires) gaat terugbetalen via belastingen? Het kleine Griekenland kan men de les spellen en zich laten kapot bezuinigen, met werkloosheid en extremistische partijen als gevolg. Italië is echter van een ander kaliber! Inflatie is tevens een verdoken belasting voor de spaarders zonder dat daarvoor in het parlement moet voor worden gestemd. België staat op zijn kop als men 1% vermogensbelasting wil heffen. Indien de ECB nu 2% inflatie kan toveren, en de inflatie is nu 0,5%, dan is dat eigenlijk een verdoken belastingaanslag van 1,5% op uw spaargeld. Uw spaargeld is dan 1,5% minder waard dan nu en de overheid heeft 1,5% minder schulden. Indien er echter geen inflatie explosie komt, dan kunnen de Europese landen enkel nog hun economie opkrikken door interne devaluatie. Dit wil zeggen dat de prijs van de producten en diensten (uurlonen) sneller moeten dalen, of minder snel stijgen dan in de omliggende landen. Griekenland en Spanje kennen dit fenomeen al. Laat ons een kaarsje branden voor Draghi dat als hij een inflatiebom gooit dat die inflatie dan ook netjes binnen de lijnen van de zo gewenste 2% blijft, anders is het hek helemaal van de dam. Draghi mag nu zijn job hebben van mij! Al wat hij nu doet (of niet doet) is altijd wel ergens verkeerd! Hoe kan men zich hiertegen beveiligen? Sommigen zijn voorstanders van goud en grondstoffen. Zelf ben ik voorstander van appartementen en grond. Ik moet hierbij denken aan de wijze woorden van mijn Spaans oud verweerd tuinmannetje Pepé, die, toen ik hem in de volle vastgoed hausse in 2004 aanspoorde zijn grondstukken te verkopen om er op te laten bouwen, tegen mij zei “Parcela es para siempre” (grond is voor eeuwig). Pepé heeft zijn grond nu nog, dit in tegenstelling tot de aandelen van de aandeelhouders van Fortis.