In een gesprek dat ik had met een gemeenteraadslid vond hij bio based bouwen maar onzin. We konden gewoon beton crushen en hergebruiken, waarom naar nieuwe producten zoeken als we gewoon kunnen blijven doen wat we al jaren doen?
Nu, de reden voor verandering is dat de wereld aan het veranderen is. Fossiele energie gaat opraken en feit blijft dat het gebruik van fossiele energie voor een enorme vervuiling en een enorme energie afhankelijkheid zorgt.
Beton hergebruiken klinkt goed, maar er zijn enorme hoeveelheden (fossiele) energie voor nodig. Dus waar zit dan de milieu winst en waar zit dan de winst van minder afhankelijk van te importeren energie worden?
Dan is er de discussie over het milieu. Is het wel echt zo en wat kan het kleine Nederland op wereldschaal veranderen?
Het punt is dat veel van de vervuiling puur lokaal is. Als jij gifstoffen uitstoot, dan komen die lokaal neer. Vraag maar na in Velzen.
Als je dus lokaal minder uitstoot, krijg je lokaal minder vervuiling.
Zo simpel is het.
Nederland is een extreem dichtbevolkt en industrieel ver ontwikkeld land. We kennen hier een vorm van extreem intensieve veeteelt en ook de landbouwgronden gebruiken we extreem intensief. Met de lokale vervuiling daarbij gaat het niet goed en dat wordt steeds beter zichtbaar.
Je kan er echter nog altijd de ogen voor sluiten. Helaas doen veel mensen dat. Ze willen de problemen niet zien en laten daarmee het probleem voortbestaan en volgende generatie mogen het dan nog veel grotere probleem gaan oplossen.
We moeten niet alleen veel minder energie en veel minder vervuiling gaan verbruiken in onze processen, maar we moeten ook veel meer op natuurlijke wijze gaan produceren.
Ik schreef al eerder, ga bijvoorbeeld vanaf nu bouwen met bio based materialen. Lokaal geteeld en lokaal verwerkt in de bouw. Kwalitatief doet het niet onder voor industrieel gemaakte materialen. Je moet alleen een nieuwe keten bouwen. Een lokale keten met onderling vertrouwen.
Dat haalt voor een groot deel de industrie uit de bouwketen. Minder schakels, minder plekken waar geld wordt afgeroomd waardoor lokale producten in de toekomst ook goedkoper kunnen worden.
Dat opbouwen van de nieuwe keten staat nu in de kinderschoenen. Maar het kan. Het kan ook zonder subsidies, want boeren gaan simpelweg meer verdienen en hebben dan geen subsidies meer nodig.
Gek genoeg is de overheid daar niet blij mee!
Immers, met die subsidies kunnen ze eisen stellen en ambtenaren aanstellen. De overheid wil dus met de subsidies die ze in stand wil houden invloed in stand houden. Wees je daar van bewust!
Wat de overheid wel zou moeten doen, is vervuilende producten middels extra heffingen duurder maken. Je mag die producten blijven gebruiken, maar je gaat betalen voor de vervuiling die ze veroorzaken. De vervuiler betaalt. Kijkt me geen gekke insteek.
Als je dat doet, hoe lang denk je dan dat het gaat duren voor heel de bouw over gaat op duurzaam bouwen?
De omschakeling zou dan wel eens in slechts tien jaar gedaan kunnen zijn!
Maar onbekend maakt nu nog onbemind en vertrouwen tussen de boeren en de bouwers is nog ver te zoeken. Nog niet veel partijen ‘zien’ de kansen die er nu liggen en zoals gezegd, de overheid werkt middels subsidies en bestaande regels flink tegen.
Boeren moeten bijvoorbeeld op 1 oktober geoogst hebben. Wie verzint die onzin? Dit jaar werd er door de regen weken later gezaaid. Maar de overheid bepaalt maar even dat voor 1 oktober het gewas al oogstrijp is. Dat is toch gekkenwerk! Sinds wanneer weet de overheid meer over gewassen dan de boeren die het verbouwen? Die boeren gaan heus niet bewust te laat oogsten. Immers levert de oogst dan minder op.
Waarom grijpen we hier als samenleving niet in tegen een overheid die ook op dit vlak veel te ver gaat?
We zagen tijdens de pandemie dat de overheid extreem veel zeggenschap naar zich toe trok en nu ervaren de boeren nog weer zoiets en als samenleving laten we het gebeuren.
Dat is geen goede ontwikkeling.
Het hergebruiken van beton is dus ook geen goede ontwikkeling. Het kan namelijk heel veel beter en daar moeten we naar streven.