In Italië zijn er 6.000 dorpen waar alle bewoners verdwenen zijn. Een verdere 15.000 dorpen staat mogelijk binnenkort hetzelfde lot te wachten.
De trek naar de steden, de armoede in afgelegen streken, de industrialisatie, het gemis aan werk en faciliteiten, het zorgt er allemaal voor dat het achterland in Italië op bepaalde plekken steeds leger wordt.
Sommige dorpen staan overigens al eeuwen leeg. De trek naar de steden is niet van gisteren maar begon in feite al in de Romeinse tijd. Begin 1900 was er vooral vanuit het zuiden van Italië de trek naar de VS. Dat heeft ook veel dorpen indertijd van hun jeugd beroofd.
De dorpen van 2000 tot 500 jaar geleden lagen veelal strategisch goed verdedigbaar. Dorpen dus vaak op de top van heuvels. Precies op plekken waar we nu niet meer willen wonen, want waar laat je je auto dan? Daar is op de heuvel helemaal geen ruimte voor. De huizen waren klein en stonden heel dicht op elkaar. Een tuin heb je daar niet.
Het is dus zeker niet zo dat die leegstaande huizen ooit weer kunnen en willen bewonen.
De huizen waren zo gebouwd dat ze op een natuurlijke wijze koelte verschaften in de zomer en warmte vasthielden in de winter. Daar hebben we nu airco voor.
Andere punten van zorg zijn aardbevingen en landverschuivingen. De heuvels zijn lang niet altijd stabiel gebleken. De huizen zijn wel stevig, maar niet bestand tegen de sterkste aardbevingen en landverschuivingen.
Heel wat dorpen kregen daarom hun doodsklap na een natuurramp.
Alleen de oudjes bleven na zo’n ramp en na enkele jaren waren die oudjes uiteindelijk ook dood. Dorp na dorp onderging dat scenario.
Er zijn geen structurele plannen om de leegstand in de dorpen tegen te gaan. Zeker Zuid Italië loopt de kans om nog veel verder leeg te raken.